Ryby Pod Ochroną cd.

Strzebla potokowa
Ciało silnie wyciągnięte, w przekroju prawie okrągłe, bocznie ścieśnione jedynie na trzonie ogonowym. Otwór gębowy mały, końcowy. Łuski małe, 80-90 wzdłuż ciała. Linia boczna jest najczęściej niepełna; przerywana, poczynając od środka ciała ku tyłowi. W płetwach grzbietowej i odbytowej po 10 promieni. Zęby gardłowe dwurzędowe, 2.5-5/4/.2. Ubarwienie ryb, zależnie od miejsca ich występowania jest bardzo zmienne: grzbiet najczęściej zielonoszary; boki jaśniejsze, srebrzyście lśniące, a często również z dużymi poprzecznymi (w formie opasek) ciemnymi plamami i złociście lśniącą podłużną wstęgą; strona brzuszna biaława. W okresie tarła samce są ciemniej ubarwione. Mają czerwony brzuch i jasną plamę na pokrywach skrzelowych. Długość 7-10 cm, maksymalnie 14 cm (samce).

Strzebla przekopowa
Ciało krępe, bardziej wygrzbiecone niż u strzebli potokowej. Końcowe położony, mały otwór gębowy. Łuski małe, 70-80 wzdłuż linii bocznej, która w tylnej części ciała jest kilkakrotnie przerywana. Płetwa grzbietowa ma 10, a odbytowa 9-10 promieni. Zęby gardłowe dwurzędowe, 2.5-5/4/.2. Grzbiet w kolorze od ciemnoszarego do ciemnobrązowego z zielonkawym, metalicznym połyskiem. Boki jaśniejsze, żółtawosrebrzyste, lśniące, z małymi, nieregularnie rozrzuconymi ciemnobrązowymi plamami. Brzuch białawy, w okresie tarła o czerwonawym połysku. Długość 5-9 cm, maksymalnie 12 cm. Samice są nieco większe od samców.

Śliz, Śliz pospolity
Ciało okrągłe, bocznie ścieśnione jedynie w partii trzonu ogonowego. Wąski, dolnie usytuowany otwór gębowy ma na górnej wardze sześć wąsików, cztery z przodu i dwa w kącikach warg. Brak fałdu podbródkowego. Przedni otwór nosowy rurkowaty i długi. Brak kolca ocznego (patrz gatunki z rodzaju Cobitis). Małe, wysoko umieszczone oczy. Przednia część czaszki mocno złączona z jej częścią tylną. Łuski bardzo drobne i cienkie. Brak ich w przedniej części grzbietu i na piersiach. Płetwa grzbietowa z 9-11, a odbytowa z 7-9 promieniami. Płetwa ogonowa zaokrąglona, nieznacznie wcięta lub prosta. Zęby gardłowe jednorzędowe, 8(9,10)-(10,9)8. Ubarwienie grzbietu i boków szare do brązowawego. Strona brzuszna biaława. Na płetwach grzbietowej i ogonowej rzędy ciemnych kropek. Osobniki żyjące w nie zanieczyszczonych wodach często mają na bokach ciała nieregularne, kropkowane wzory. Brak ich u ryb żyjących w brudnych wodach, a także bytujących w większych, głębszych rzekach. Maksymalna długość ciała wynosi 16 cm. Pęcherz pławny wszystkich ryb piskorzowatych odznacza się pewną właściwością; składa się on mianowicie z dwóch, zamkniętych jedna w drugiej, komór, przy czym ta zewnętrzna jest skostniała (u gatunków z rodzaju Noemacheilus).

Wężynka
Długie, cienkie, poza okresem tarła prawie okrągłe w przekroju ciało. Rurkowaty pysk, którego długość odpowiada w przybliżeniu połowie długości głowy, ma na wierzchniej stronie biegnącej od swego końca do podstawy czoła wąską, długą krawędź. Płetwa grzbietowa, z 33-38 promieniami miękkimi, osadzona jest nad 3-5 pierścieniem tylnej i 6-8 pierścieniami ogonowej partii ciała. Brak płetw piersiowych i płetwy ogonowej. Otwór odbytowy umieszczony jest pod przednią częścią płetwy grzbietowej. Zależnie od zamieszkiwanego miejsca ubarwienie ciała jest bardzo zmienne. Grzbiet ciemnozielony, oliwkowy, brązowawy lub czarniawy, z ciemnymi, poprzecznymi pręgami (opaskami). Strona brzuszna biaława, zielonkawa lub żółtawa. W okresie godowym u samic występuje niebieska smuga na pokrywach skrzelowych i przedniej części tułowia oraz żółta na stronie brzusznej. W przeciwieństwie do samic opiekujące się ikrą samce są bardzo niepozornie ubarwione. Maksymalna długość samców wynosi 25 cm, natomiast samic 30 cm. Spokrewnionymi gatunkami są: Neorophis lumbriciformis, charakteryzujący się wygiętym ku górze pyskiem, oraz Neorophis maculatus o regularnym, plamistym wzorze na ciele